Franciszek Ziejka

Franciszek Ziejka - wybitny uczony średniego pokolenia, a przy tym wytrawnym organizator życia akademickiego w kraju i Uniwersytecie Jagiellońskim. Dorobek naukowy Profesora Franciszka Ziejki jest obszerny i znaczący, jeśli przytoczyć tylko takie opracowania jak „W kręgu mitów polskich, „Złota legenda chłopów polskich”. Współpraca z bibliotekami francuskimi w okresie wieloletniego pobytu nad Sekwaną zaowocowała ciekawymi książkami: „Stosunki polsko – prowansalskie” i „Paryż młodopolski”.

Profesor Franciszek Ziejka przez dwie kadencje pełnił obowiązki Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, był przewodniczącym krakowskiego Kolegium Rektorów Uczelni Wyższych, pełnił też funkcję przewodniczącego Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich.

Doktorat honoris causa Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach odebrał 30 września 2004 roku.

Henryk Samsonowicz

Henryk Samsonowicz - jest jednym z najwybitniejszych polskich historyków. Intelektualista, uczony i mistrz kilku już pokoleń adeptów Clio, nieprzerwanie, od początku swojej zawodowej drogi związany z Warszawą i Uniwersytetem Warszawskim. Bibliografia dotychczasowych prac Profesora liczy ogółem niemal 800 pozycji.
W praktyce Profesor Henryk Samsonowicz łączy w sposób wyjątkowy pracę badawczą z dydaktyką uniwersytecką i działalnością organizacyjno – naukową. Wspaniałą kartę zapisał Profesor jako działacz na rzecz środowiska historycznego w Polskim Towarzystwie Naukowym.

Profesor Henryk Samsonowicz był pierwszym Ministrem Edukacji Narodowej w III Rzeczypospiltej ( 1989 – 1990).

Doktorat honoris causa Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach odebrał 24 czerwca 2005 roku.

Wiesław Myśliwski

Wiesław Myśliwski - jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy polskich. Od czterdziestu lat każda Jego nowa książka staje się literackim i kulturalnym wydarzeniem, przykuwa uwagę czytelników i krytyków, jest komentowana, dyskutowana i nierzadko – nagradzana.

Doktorat honoris causa Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach odebrał 17 maja 2007 roku.

Stanisław Bylina

Stanisław Bylina - należy do najwybitniejszych mediewistów polskich i osób szczególnie zasłużonych dla rozwoju nauki. Wielowątkowy krąg Jego zainteresowań badawczych i naukowych odnosi się nie tylko do dziejów Polski i Europy Środkowo-Wschodniej, lecz także Europy Zachodniej. Przedmiotem Jego wieloletnich badań były ruchy reformatorskie o zróżnicowanych programach i o różnym stopniu radykalizmu oraz ruchy konsekwetnie potępiane przez Kościół jako heretyckie. Pozostając wiernym zainteresowaniom nurtami kontestacji religijnej, Profesor zajmuje się ruchem husyckim, jego odłamami, problematyką wewnętrznych kontrowersji w tym ruchu oraz jego oddziaływaniem w Polsce. W wydanej niedawno kolejnej książce , "Na skraju lewicy husyckiej", Profesor przedstawił genezę i funkcjonowanie pikartów - sekty taboryckiej, która tworzyła rewolucyjną fazę ruchu husyckiego. W zakresie badań husytologicznych Profesor należy do czołówki światowej.

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach odebrał 30 kwietnia 2009 roku.

Tadeusz Różewicz

Tadeusz Różewicz - urodził się 9 października 1921 r. w Radomsku. Już od wczesnej młodości pasjonował się literaturą, czytał liczne czasopisma literackie, takie jak: "Pion", "Wiadomości literackie", "Kuźnia Młodych", "Skamander" czy "Okolica Poetów". Już w trakcie nauki w Gimnazjum Społecznym im. Feliksa Fabiańskiego w Radomsku pojawiają się jego pierwsze publikacje. W 1939 r. jeden z jego wierszy ukazuje się na łamach miesięcznika "Wymiary". W tym samym roku zadebiutował nie tylko jako poeta, ale także jako krytyk literacki, bowiem w "Czerwonych Tarczach" ukazał się jego artykuł wieszczący zwycięstwo awangardy pt.: "Poezja jadalna czy niejadalna".

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach odebrał 25 czerwca 2009 roku.

Wojciech Wrzesiński

Wojciech Wrzesiński - urodził się w 1934 roku w Krzywosądzy na Kujawach, w rodzinie inteligenckiej, o niepodległościowych i katolickich tradycjach. Miejscowość ta upamiętniona jest na kartkach naszej historii jako miejsce krwawych bojów w czasie powstania styczniowego. Maturę uzyskał w znanym, prowadzonym przez Księży Salezjanów i słynącym z bardzo wysokiego poziomu liceum w Aleksandrowie Kujawskim. Studia historyczne odbył na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie znaczący wpływ na jego przyszłe prace badawcze i formację intelektualną wywarli profesorowie Karol Górski i Witold Łukaszewicz.

Profesor Wojciech Wrzesiński prowadzi badania naukowe, zajmując się różnorodnymi, na ogół nowymi, trudnymi i kontrowersyjnymi zagadnieniami z zakresu historii najnowszej. Swoim bogatym dorobkiem wniósł trwały wkład w rozwój piśmiennictwa historycznego w Polsce i osiągnął wysoką pozycję zawodową oraz niekwestionowany autorytet uczonego i badacza. Profesor jest wybitnym uczonym, historykiem specjalizującym się w historii najnowszej oraz myśli politycznej XIX i XX wieku. Jest autorem prawie 800 publikacji, których większość przetłumaczono na języki obce.

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach odebrał 24 czerwca 2010 roku.

Ewa Lipska

Ewa Lipska - jedna z najwybitniejszych współczesnych polskich poetek, której twórczość literacka znacząco funkcjonuje w krwioobiegu kultury polskiej i europejskiej. Studiowała malarstwo na ASP w Krakowie, na szczęście jednak dla polskiej literatury, zdecydowała się uprawiać poezję. Debiutowała jako szesnastolatka w „Gazecie Krakowskiej” wierszami „Krakowska noc”, „Smutek”, „Van Gogh”. Antologie wierszy Ewy Lipskiej publikowane są w blisko czterdziestu obcojęzycznych wydaniach w piętnastu językach, w tym tak egzotycznych jak kataloński czy albański. Wielojęzyczne opracowania książkowe, artykuły, eseje, rozprawy i recenzje, omawiające dotychczasową twórczość Ewy Lipskiej, stanowią już pokaźną, rozrastającą się niemal codziennie , bibliotekę. Wśród wielu polskich i międzynarodowych wyróżnień, odznaczeń i nagród literackich Poetki znajdują się m.in. Nagrody, polskiego i austriackiego, PEN-clubów, nagroda Kościelskich, nagroda miasta Krakowa, Wawrzyn Literacki za „najlepszą książkę roku 2002” („Sklepy zoologiczne”), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis i wiele innych. Warto tu także odnotować wielokrotne współuczestnictwo pani Ewy Lipskiej w międzynarodowych festiwalach poetyckich w całej niemal Europie i w USA. W latach 1991-1997 Poetka kierowała Instytutem Polskim w Wiedniu, pełniąc rolę ambasadora kultury i literatury polskiej.

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach odebrała 21 czerwca 2012 roku.

Andrzej Białas

Andrzej Białas - urodził się 26 lipca 1936 roku. To fizyk teoretyk zajmujący się teorią cząstek elementarnych i fenomenologią zderzeń ciężkich jonów, prezes Polskiej Akademii Umiejętności. Jest autorem licznych publikacji zawierających nowe kierunki badań w fizyce wysokich energii. Do ogólnie znanych i ważnych zaliczane są Jego wyniki dotyczące analizy korelacji wielocząsteczkowych i fluktuacji rozkładów cząstek. Wybitna praca „Moments of Rapidity Distributions as a Measure of Short-Range Fluctuations in High-Energy Collisions” była wielokrotnie cytowana w literaturze, wprowadził zupełnie nowe spojrzenie na znaczenie funkcji korelacji przy opisie produkcji cząstek w zderzeniach elementarnych oraz ciężkich jonów i fragmentacji jąder atomowych. Profesor Andrzej Białas prowadzi szeroką współpracę z wieloma ośrodkami naukowymi w kraju i na świecie, czego efektem jest dynamiczny rozwój fizyki wysokich energii w Polsce. Jego pozycja i osiągnięcia naukowe umożliwiły rozwój wielu młodym polskim fizykom. Pan Profesor łączy w sobie walory naukowe i organizacyjne. Jest jednym z głównych twórców krakowskiej szkoły fenomenologii i teorii fizyki cząstek elementarnych. Był także jednym z inicjatorów i nadal jest współorganizatorem Krakowskiej Szkoły Fizyki Teoretycznej. Profesora Białasa wielokrotnie nagradzano za wybitny dorobek naukowy. Otrzymał m.in. Medal Smoluchowskiego w 2003 roku, który jest najważniejszym odznaczeniem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, a w 2009 Nagrodę Premiera.

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach odebrał 20 czerwca 2013 roku.

Walery Pisarek

Walery Pisarek - urodził się 31 maja 1931 r. Wybitny językoznawca i prasoznawca, specjalista z zakresu teorii informacji i komunikowania masowego, organizator życia naukowego, niestrudzony popularyzator wiedzy. Mistrz wielu pokoleń polonistów i dziennikarzy, człowiek szczególnie zasłużony dla nauki i kultury polskiej. Jest autorem ponad 20 książek, prawie 700 artykułów i recenzji, które ukazały się w Polsce i poza jej granicami. Inicjator uchwalenia „Ustawy o języku polskim”, pierwszego w dziejach aktu prawnego, który sankcjonuje znaczenie polszczyzny w życiu narodu i potwierdza konieczność troski o nią w życiu publicznym. Erudyta, którego myśli mogłyby funkcjonować jako sentencje, jak chociażby ta zaczerpnięta z książki Słowa między ludźmi: „Naukę skutecznego używania języka należy rozpocząć od nauki milczenia. Kto się nie nauczył milczeć, nie powinien w ogóle zabierać głosu, bo prędzej czy później napyta biedy sobie albo innym”. Szacunek i uznanie budzi również postawa patriotyczna i moralna Pana Profesora. Już w wieku 16 lat aresztowany za działalność niepodległościową i skazany na pięć lat (objęty amnestią). W 1951 r. ponownie aresztowany za „usiłowanie zmienienia przemocą ustroju państwa polskiego”. W trakcie odbywania sześcioletniego wyroku pracował jako górnik w Brzeszczach i Borku.

Pan Profesor był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany, m.in. Śląski Wawrzyn Literacki (2002), Zasłużony dla Polszczyzny (2012). Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach odebrał 5 czerwca 2014 roku.

Andrzej Markowski

Andrzej Markowski – urodził się 27 listopada 1948 roku . To językoznawca, humanista, zasłużony dla polskiej kultury narodowej, należący do najbardziej znanych polskich lingwistów.

Absolwent i wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego; w roku 1990 uzyskał stopień doktora habilitowanego, w 1996 – tytuł profesora zwyczajnego.

Pełnił On bądź pełni nadal wiele znaczących funkcji dla polskiego językoznawstwa i kultury polskiej. Od 2000 roku przewodniczy Radzie Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk (w latach 1996-2000 był jej wiceprzewodniczącym), od 2007 roku jest wiceprzewodniczącym Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Jest członkiem wielu gremiów: Prezydium Komitetu Językoznawstwa PAN (od 2011 r.), Komisji Języków Literackich Międzynarodowego Komitetu Slawistów, kolegium redakcyjnego „Przeglądu Humanistycznego”, rady redakcyjnej „Poradnika Językowego”, rady programowej Dyrektora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (w latach 2007-2010 zastępca sekretarza generalnego tego towarzystwa). Był także wieloletnim dyrektorem Instytutu Języka Polskiego Uniwersytetu Warszawskiego – funkcję tę sprawował przez 15 lat (1991-1999 i 2005-2012).

Profesor Andrzej Markowski popularyzuje piękną i poprawną polszczyznę. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół semantyki leksykalnej, leksykologii, leksykografii i kultury języka.

Opublikował 41 książek oraz ponad 180 artykułów naukowych i kilkaset felietonów popularnonaukowych. Wiele z Jego prac na trwałe weszło do dorobku polskiego językoznawstwa, Antonimy przymiotnikowe we współczesnej polszczyźnie na tyle innych typów przeciwstawień leksykalnych (1986), Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny (1992), Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne (2006).

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach odebrał 11 czerwca 2015 r.

Tomasz Schramm

Tomasz Schramm – urodził się w 1949 roku w Poznaniu.

Historyk specjalizujący się w czasach przełomu XIX i XX wieku, pierwszej wojny światowej: jej podłoża, charakteru i konsekwencji oraz przemian, jakie dokonały się w Europie. W swojej pracy naukowej zajmuje się relacjami polsko – francuskimi. Interesuje go też Europa jako całość i jej tożsamość historyczno-kulturowa. Swoją karierę naukową związał z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu, dzieje tej uczelni są częścią zainteresowań badawczych profesora. Członek prezydium Polskiego Towarzystwa Historycznego, konsul honorowy Republiki Francuskiej, w latach osiemdziesiątych członek „Solidarności”, członek ekskluzywnego The Explorers Club. Najważniejsze publikacje to: „Francuskie misje wojskowe w państwach Europy środkowej w latach 1919-1938”, „Wygrać Polskę 1914-1918” w serii „dzieje państwa i narodu polskiego”, „Historia powszechna – XX wiek” w serii „Zrozumieć dzieje”, „Podziały Europy w XX wieku” „Granice i podziały Europy”, „Wyznaczniki tożsamości polskiej u progu odzyskania niepodległości”, „Czym były Francja i Niemcy dla Polski w XIX wieku?”, „Tożsamość Europy a chrześcijaństwo”.

Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach profesorowi Tomaszowi Schrammowi odbyła się 17 marca 2016 roku.,

Zoltán Kövecses

Zoltán Kövecses– urodził się 23 września 1946 roku w Budapeszcie. To wybitny językoznawca kognitywista, profesor lingwistyki na Wydziale Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Loránda Eötvösa w Budapeszcie. W swoich rozprawach prof. Zoltán Kövecses podejmuje zagadnienia związane ze specyfiką naszego myślenia o świecie, z metaforą, konceptualizacją emocji, idiomatycznością, slangiem amerykańskim i amerykańską odmianą języka angielskiego. Zainteresowania naukowe Zoltána Kövecsesa koncentrują się przede wszystkim na językoznawczej koncepcji metafory oraz na relacjach między językiem, umysłem i kulturą. Prace prof. Zoltána Kövecsesa inspirują współczesną myśl językoznawczą na świecie, są publikowane w języku angielskim w prestiżowych wydawnictwach. Warto tu wymienić najbardziej znane rozprawy: "Language, Mind, and Culture. A Practical Introduction", 2006, Oxford University Press (wydane w Polsce: "Język, umysł, kultura. Praktyczne wprowadzenie", 2011, Universitas); "Metaphor in Culture. Universality and Variation", 2005/2012, Cambridge University Press; "Metaphor. A Practical Introduction", 2002/2010, Oxford University Press; "Metaphor and Emotion", 2000, Cambridge University Press; "Emotion Concepts", 1990, New York and Berlin: Springer-Verlag; "The Language of Love", 1988, Lewisburg, PA: Bucknell University Press. Zoltán Kövecses jest także autorem słowników (węgiersko-angielskich, angielsko-węgierskich i innych), za które otrzymał Quality Award w roku 2000 oraz Nagrodę Profesora László Országha w 2004 roku. Uniwersalny dorobek prof. Zoltána Kövecsesa cieszy się ogromnym uznaniem na świecie. Uczony uczestniczy również w życiu naukowym polskich środowisk kognitywistycznych współpracując z językoznawcami z renomowanych ośrodków akademickich.

Tytuł Doctora Honoris Causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego prof. Zoltán Kövecses odebrał 24 marca 2017 roku.

Andrzej Kajetan Wróblewski

Andrzej Kajetan Wróblewski– urodził się 7 sierpnia 1933 roku w Warszawie. To wybitny fizyk, badacz fizyki cząstek elementarnych i historii fizyki, profesor doktor habilitowany. Ukończył Liceum im. Władysława IV w Warszawie, a w 1955 roku studia fizyczne na Wydziale Matematyczno - Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tam też pracuje od 1954 roku. W 1961 roku obronił dysertację doktorską "Badanie hiperonów Λ0 metodą emulsji jądrowych" pod kierunkiem prof. Mariana Danysza. W 1964 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy "Produkcja cząstek dziwnych w oddziaływaniach π--p przy energii 10 GeV". W roku 1971 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1979 profesora zwyczajnego. Andrzej Kajetan Wróblewski jest autorem ponad 200 publikacji w wiodących czasopismach fizycznych, które wytyczały nowe kierunki badań z zakresu fizyki wysokich energii. Do kanonu nauk fizycznych przeszła tzw. formuła Wróblewskiego, czyli relacja między średnią liczbą produkowanych cząstek a dyspersją tej liczby. Jest autorem artykułów popularnonaukowych oraz książek traktujących o historii nauki, w tym unikatowej monografii "Historia fizyki. Od dziejów najdawniejszych do współczesności" (2006) o ścieżkach rozwoju fizyki - począwszy od cywilizacji starożytnych po najnowsze osiągnięcia. Andrzej Kajetan Wróblewski ma ogromne zasługi na rzecz szkolnictwa wyższego w Polsce. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego (1986-1989), a następnie rektora tejże uczelni (1989-1993). Aktywnie angażował się w sprawy organizacji polskiej nauki, działał na forum takich instytucji jak Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich czy Komitet Badań Naukowych. Uczestniczył w pracach wielu organizacji naukowych, m.in. w Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej, Komisja C11 Cząstek i Pół (1976-1982); Scientific Policy Committee of CERN (1994-1999); Scientific Council of DESY (1992-1999). Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk oraz wiceprezesem Polskiej Akademii Umiejętności (od 2009 roku).

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach prof. Andrzej Kajetan Wróblewski odebrał 22 czerwca 2017 roku.

Zbigniew Puchalski

Zbigniew Puchalski – urodził się 20 grudnia 1933 roku w Białymstoku. To wybitny chirurg i dydaktyk, były rektor Akademii Medycznej w Białymstoku. Zainteresowania naukowe Profesora dotyczą głównie chirurgii endokrynologicznej, gastroenterologicznej oraz onkologicznej.  Przez 28 lat (od 1976 r.) kierował I Kliniką Chirurgii Ogólnej i Endokrynologicznej Akademii Medycznej w Białymstoku czyniąc ją jednym z wiodących w Polsce ośrodków chirurgicznych w zakresie chirurgii endokrynologicznej, chirurgii przewodu pokarmowego oraz chirurgii onkologicznej. Powszechnie znane są osiągnięcia naukowe i terapeutyczne Profesora Puchalskiego i zbudowanego przez Niego Zespołu dotyczące zwłaszcza niezwykle trudnego problemu, jakim jest ostre zapalenie trzustki.  Od listopada 2004 roku przez ponad pięć lat pracował na Oddziale Chirurgicznym Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Białymstoku.  Przez ponad 50-letni okres pracy w Akademii Medycznej czynnie uczestniczył w dydaktycznej działalności Uczelni, której był rektorem (w latach 1987-1990 i 1999-2002).  Profesor był przewodniczącym Konferencji Rektorów Uczelni Medycznych; członkiem Prezydium Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich; członkiem Prezydium Rady Naukowej przy Min. Zdrowia; konsultantem regionalnym z zakresu chirurgii ogólnej. Ma na swoim koncie wiele odznaczeń i wyróżnień m in: Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP; Order Św. Marii Magdaleny I st.; Złota Odznaka Olimpijska; Złota Odznaka "Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej"; Złota Odznaka AZS' Złota Odznaka "Zasłużony Białostocczyźnie"; wyróżniony licznymi nagrodami naukowymi i dydaktycznymi. Min. Zdrowia i Rektora AMB, Medalem im. Ludwika Rydygiera Srebrnego Medalu im. Ludwika Rydygiera za „Wybitne Zasługi dla Chirurgii Polskiej i Towarzystwa Chirurgów Polskich”.  Jest autorem lub współautorem 625 prac i komunikatów zjazdowych w tym 156 zamieszczonych w czasopismach i pamiętnikach zjazdowych obcojęzycznych, oraz 25 rozdziałów w podręcznikach.  

Tytuł Doctora Honoris Causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego prof. Zbigniew Puchalski otrzymał 22 marca 2018 roku.   

Jerzy Wyrozumski

Urodzony w 1930 roku w Trembowli, zdążył jeszcze przed wojną chodzić do szkoły we Lwowie. Lata okupacji spędził w Trembowli, a z początkiem 1945 roku wraz z rodziną wyruszył na Zachód. W roku 1950 wstąpił w progi Uniwersytetu Jagiellońskiego i został historykiem. Związany z tą uczelnią przez lata był także historykiem Krakowa. Doktorat otrzymał w 1963 roku za rozprawę poświęconą tkactwu małopolskiemu w późnym średniowieczu. Habilitacja nawiązywała do magisterium, ale przedstawiała w szczególności państwową gospodarkę solną do schyłku XIV w. Profesura nadzwyczajna przyszła w roku 1981, a zwyczajna w 1993.

Dorobek Profesora obejmuje około 600 pozycji. Opracował dzieje Polski średniowiecznej, gdy w 1999 roku zespół badaczy krakowskich przygotował Wielką Historię Polski. Z dzieł ogarniających bardzo rozległe horyzonty badawcze trzeba przywołać monumentalne Dzieje Krakowa. Kolejnym polem działalności Uczonego stała się reaktywowana w 1989 roku Polska Akademia Umiejętności. Został jej członkiem czynnym i w latach 1994 – 2015 sprawował funkcję Sekretarza Generalnego.

Profesor Jerzy Wyrozumski nie zdążył osobiście odebrać tytułu. Zmarł 2 listopada 2018 roku. Delegacja Uniwersytetu Jana Kochanowskiego przekazała tytuł najbliższym profesora.

Wiktoria Śliwowska

Urodziła się 1931 roku w Warszawie. W latach 1949-1953 studiowała w Państwowym Instytucie Pedagogicznym im. Aleksandra Hercena w Leningradzie. Po zakończeniu studiów podjęła pracę w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie w 1960 roku obroniła pracę doktorską pt. „Sprawa Pietraszowów” pod kierunkiem profesora Stefana Kieniewicza, a w 1971 roku otrzymała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy pt. „W kręgu poprzedników Hercena”. W 1994 roku Wiktoria Śliwowska otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych.

Profesor Wiktoria Śliwowska to wybitny historyk. W swym dorobku posiada kilkaset publikacji, w tym kilkadziesiąt książek, z których część była tłumaczona na język rosyjski, niemiecki, angielski i hiszpański. Główne nurty Jej zainteresowań to dzieje Rosji w XIX wieku, „Polski Sybir”, zarówno w wymiarze dziewiętnastowiecznych zsyłek uczestników ruchów niepodległościowych, jak i w jego upiornym przedłużeniu czasów stalinowskich gułagów. Z początkiem lat 90. XX wieku profesor podjęła działania na rzecz utworzenia kartoteki zesłanych na Syberię uczestników Powstania Styczniowego, równolegle przygotowywała słownik biograficzny zesłanych na Syberię w latach 1815-1856. Kolejny nurt badań, który podejmuje związany jest z osobistymi przeżyciami czasów II wojny światowej i Holocaustu. To prof. Wiktoria Śliwowska zebrała relacje dzieci żydowskich, które przeżyły II wojnę światową i w ten sposób powstała publikacja „Dzieci Holocaustu mówią”(1993), która ukazała się w przekładzie na kilka języków zachodnich. Profesor Wiktoria Śliwowska zaangażowana była w prace na rzecz Komisji Historyków Polskich i Rosyjskich, funkcjonującej w ramach Polskiej Akademii Nauk i Rosyjskiej Akademii Nauk. W latach 1998 – 2008 przewodniczyła obradom tego gremium.

Za swój wybitny, wszechstronny dorobek naukowy otrzymała wiele nagród. W 2003 roku została odznaczona przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Uroczystość wręczenia tytułu odbyła się 25 kwietnia 2019 roku w Rektoracie UJK.

Peter Seyboth

Wybitny fizyk i  eksperymentator. Nadzorował trzy programy eksperymentalne realizowane w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych (CERN) pod Genewą.  Do współpracy w CERN zaprosił polskich fizyków, w tym grupę naukowców Uniwersytetu Jana Kochanowskiego. 

Z naszą uczelnią związany od ponad 10 lat, kiedy to został profesorem wizytującym w Zakładzie Fizyki Jądrowej Instytutu Fizyki. Początki jego współpracy z polskimi uczonymi w ogóle sięgają połowy lat 70. Laudację wygłosił w spółpracownik niemieckiego naukowca, prof. Marek Gaździcki. Jak mówił prof. Gaździcki. - Dr Peter Seyboth posiada duży autorytet i niezwykłe zdolności motywowania do pracy ludzi z różnych państw i instytucji. 

Uroczystość wręczenia tytułu odbyła się 17 października 2019 roku w Rektoracie UJK. 

Marek Krawczyk

Jedna z najważniejszych postaci polskiej medycyny. Absolwent warszawskiej Akademii Medycznej. Specjalista w dziedzinie chirurgii ogólnej i onkologicznej oraz transplantologii klinicznej. W latach 2008-2016 rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk i członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności. 

Jako kierownik Kliniki, stworzył program przeszczepiania wątroby od dawcy żywego. W 1999 roku w warszawskiej klinice dokonano pierwszego w Polsce udanego pobrania fragmentu wątroby od żywego dawcy dla dziecka (transplantacja w Centrum Zdrowia Dziecka).

Laureat wielu nagród i odznaczeń krajowych oraz zagranicznych. Wśród nich jest medal Pro Ecclesia et Pontifice przyznany przez papieża Franciszka (2019) , francuski Order Palm Akademickich (2014), Krzyż Komandorski  Orderu Odrodzenia Polski (2016), członkostwo honorowe Towarzystwa Chirurgów Amerykańskich (2019) i wielu innych towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Autor  wielu podręczników i setek artykułów.

Tytuł został przyznany w 2019 roku, początkowo miał zostać wręczony w marcu 2020 roku, ale z uwagi na pandemię uroczystość przesunięto. Tytuł wręczono 28 października 2020 roku w warunkach ścisłego reżimu sanitarnego.

Cezary Kuklo

Badacz historii społecznej, głównie historii rodzin. W swojej drodze naukowej związany z Podlasiem i Uniwersytetem w Białymstoku.

Wspólnie z prof. Andrzejem Wyczańskim znalazł się w polsko-francuskim zespole zajmującym się badaniem losów rodziny w perspektywie historycznej. W swoich badaniach zajmował się rolą kobiet nie tylko w życiu rodzinno-domowym, ale przed wszystkim w przestrzeni publicznej, polityce, twórczości czy w obszarze pracy zawodowej. 

Pracował w Głównym Urzędzie Statystycznym, gdzie był w zespole, który opracował historię Polski w liczbach, od czasów najdawniejszych po współczesność. Organizator i dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Białymstoku. Pełni wiele funkcji w Polskiej Akademii Nauk i wielu instytucjach zajmujących się historią. Członek Polskiej Komisji Akredytacyjnej i Rady Doskonałości Naukowej. W wolnych chwilach słucha muzyki jazzowej.

Tytuł został wręczony 24 czerwca 2021 roku.

Anna Nasierowska – Guttmejer

Pierwszy patomorfolog z najwyższym tytułem akademickim. Absolwentka Akademii Medycznej w  Warszawie. W czasie studiów interesowała się zagadnieniami dotyczącymi proliferacji i dojrzewania komórek nabłonkowych w jelicie. Staż po zakończeniu studiów odbyła w ZOZ-ie Warszawa Wola. Wówczas w Polsce zaczęła rozwijać się cytologia ginekologiczna. Powstała jedna z pierwszych poradni cytologii ginekologicznej, w której ginekolodzy oceniając preparaty rozpoznawali zmiany w komórkach. Prof. Nasierowska – Guttmejer swoją drogę zawodową i naukową związała z patomorfologią, która była kontynuacją zainteresowań z histologii. Obejmowała też badania cytologiczne - główny kierunek zainteresowań. Od 1982 roku rozpoczęła pracę w warszawskim Instytucie Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, w Zakładzie Patologii Nowotworów. Po 22 latach podjęła pracę w Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA w Warszawie, jako kierownik Zakładu Patomorfologii. W zakresie pracy naukowej pozostała w kontakcie z warszawskim Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie.

Pracowała także na Wydziale Lekarskim i Nauk o Zdrowiu UJK (obecne Collegium Medicum). Podczas swojej pracy w Kielcach, profesor przyczyniła się do utworzenia Zakładu Patomorfologii Klinicznej i Doświadczalnej.

Uroczystość wręczenia tytułu doktora honorowego prof. Annie Nasierowskiej – Guttmejer odbyła się 13 czerwca 2022 roku w auli Rektoratu UJK.

Jacek Popiel

Teatrolog i literaturoznawca, absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pasją do literatury i teatru zaraził się w słynnym Liceum imienia Macieja Wadowity w Wadow icach, gdzie pierwszym nauczycielem prof. Jacka Popiela był Kazimierz Foryś, legenda polonistów, związany z Emilem Zegadłowiczem, także nauczyciel Karola Wojtyły. Miłośnik dramatu i teatru polskiego, głównie początku XX wieku. Napisał też kilka scenariuszy teatralnych. Przez cała swoją karierę naukową i zawodową związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie był dziekanem Wydziału Polonistyki, prorektorem, a w latach 2020-24 rektorem najstarszej polskiej uczelni. W latach 1996–1999 i 1999–2002 był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Wielki miłośnik krakowskiej Piwnicy Pod Baranami.

Uroczystość wręczenia tytułu doktora honorowego prof. Jackowi Popielowi odbyła się 19 stycznia  2023 roku w auli Rektoratu UJK.

Maria Siemionow

Prof. Maria Siemionow ukończyła studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu w 1974 roku. Stopień naukowy doktora nauk medycznych zdobyła w roku 1985, a stopień naukowy doktora habilitowanego w 1992. Po emigracji do USA przebywała na stypendium naukowym w Instytucie Christine Kleinert w Louisville w stanie Kentucky, gdzie specjalizowała się w zakresie chirurgii ręki. Od 1995 roku kieruje oddziałem chirurgii plastycznej i mikrochirurgii w Klinice Kolegium Medycyny w Cleveland w stanie Ohio. Od 18 lat jest profesorem na tamtejszym wydziale chirurgicznym. W 2008 roku dokonała pierwszej w USA udanej operacji przeszczepienia twarzy – była to najbardziej kompleksowa i rozległa operacja tego typu. Pracujący pod kierunkiem prof. Siemionow ośmioosobowy zespół operował przez 22 godziny kobietę, która została postrzelona. Przeszczepiono jej niemal 80 procent powierzchni twarzy pochodzącej od zmarłej dawczyni.

Uroczystość wręczenia tytułu doktora honorowego prof. Marii Siemionow odbyła się 2 października 2023 roku w Auli Magna.