W XVIII wieku na angielskich uniwersytetach zaczęły powstawać kluby debat, wzorujące się na obradach Izby Gmin. Najbardziej znanymi stały się założony w 1815 roku Cambridge Union Society oraz Oxford Union Society, który powstał w 1823 roku. Ich celem było przede wszystkim stworzenie miejsca do swobodnej dyskusji politycznej. Z członków klubów debat rekrutowali się więc niejednokrotnie czołowi brytyjscy politycy.
Ten sposób prowadzenia dyskusji stał się inspiracją dla stworzenia w Polsce zdecydowanie bardziej sformalizowanego modelu debaty szkolnej i akademickiej, nazywanej dziś debatą oksfordzką. Stało się to w pierwszej połowie lat 90. XX wieku z inicjatywy Zbigniewa Pełczyńskiego, emerytowanego profesora Uniwersytetu w Oksfordzie, założyciela Fundacji im. Stefana Batorego oraz Fundacji Szkoła Liderów.
W debacie uczestniczą dwie czteroosobowe drużyny. Zadaniem jednej z nich (propozycji) jest zgodzenie się z tezą, podczas gdy druga drużyna (opozycja) musi tej tezie zaprzeczyć.
Podczas debaty zorganizowanej na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UJK, rywalizowali ze sobą przedstawiciele Instytutu Pedagogiki oraz Katedry Psychologii, a przedmiotem dyskusji była teza „Młodzi ludzie nie mają autorytetów”. Obie drużyny przygotowały argumenty za lub przeciw – zgodnie z wynikami losowania, które odbyło się na godzinę przed rozpoczęciem debaty.
O wyłonieniu zwycięzców zadecydowały głosy publiczności – 60% z nich uzyskali reprezentanci Instytutu Pedagogiki.
Gratulujemy!
