- Il Segno dei Canti to w dowolnym tłumaczeniu „ślad pieśni” i jest to ślad piękna odnoszący się do „Boskiej Komedii” Dantego Alighieri, która jest cały czas aktualna – mówi dr Arkadiusz Sędek (Wydział Sztuki UJK), koordynator projektu, tłumacząc myśl Fabio Massimo Caruso, dyrektora artystycznego projektu, który za pomocą łączy internetowych był obecny podczas kieleckiego wernisażu. Wystawa w Domu Środowisk Twórczych jest kolejną odsłoną projektu zapoczątkowanego we włoskim Lodi. Będzie ją można obejrzeć w Oranżerii do 15 grudnia.

Podczas wernisażu obecni byli kieleccy autorzy dzieł inspirowanych epopeją Dantego: Maria Kowalczyk, dyrektor Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych imienia Józefa Szermentowskiego, dr Ewa Bujak z Instytutu Sztuk Wizualnych UJK i Klaudia Wieczorek, absolwentka Instytutu Sztuk Wizualnych naszej uczelni. Spotkanie uświetnił krótki recital dr hab. Andrzeja Ślązaka, prof. UJK, kierownika Katedry Muzyki UJK.

O projekcie

Projekt artystyczny stworzony i pod kuratelą Fabio Massimo Caruso, w kontekście Boskiej komedii (Divina Commedia). Wydarzenie z okazji obchodów 700-lecia śmierć Dantego Alighieri, stanowi pierwszy etap wędrówki, inspirowanej trzema pieśniami Boskiej Komedii. Słowa i formy obrazowe o silnym oddziaływaniu wizualnym i emocjonalnym mają zdolność wydobycia emocji, które wychwytują uwagę czytelnika i obserwatora. W I wieku p.n.e. łaciński poeta Horacy sformułował koncepcja „Ut pictura poesis” – malarstwo jest jak poezja. Ten związek między komunikacją wizualną a językiem werbalnym jest zawsze aktualna, tworzy w nas sugestywną moc pisania abstrakcyjnie, graficzne obrazy. Siła wyrazu dzieła malarstwa, rzeźby, fotografii, instalacji, malarstwa ściennego, obraz potrafi przekształcić się w komunikat poetycki. Takowe wypowiedzi artystyczne żyją w ciągłości wymiany symboli, wrażeń i pojęć, ale poezja wśród nich zawsze żyje. Pisanie i sztuka wizualna dają życie identyfikujące się z życiem wymyślonym przez autorów. Dante ze swoją ogromną siłą twórczą, ożywia i budzi artystów gesty chętne do interakcji z jego niezwykłej poezji. Dowolny artysta lub grupa artystów międzynarodowych biorący udział w wystawie zrealizują jego projekt inspirowany śladami największego Włoskiego Poety, wybierający Pieśń do których się odnosi. Celem projektu jest właśnie „przetłumaczenie” muzykalności Boskiej komedii (Cantiche della Divina) w swobodnych formach sztuki wizualnej, które pokazują związek poezji ze sztuką wizualną: są to „dzieła” napisane przez artystów, którzy nawiązują niezwykły dialog z Dantem. Ponadto powstały szkice, zeszyty w różnych technikach, każdy artysta mógł też „skomponować notatki z drogi twórczej” w trakcie przygotowania wystawy. Tak więc znak pieśni jest również codzienna historia tworzenia we własnym miejscu pracy i w oprawie przestrzeni wystawienniczej. Autor pomimo bycia z dala od miejsca, dostosowuje swój projekt artystyczny do jednego przestrzeni, odnosząca się do niej i tworząc połączenie pomiędzy obszarem architektonicznym a dziełami sztuki, które tam zostaną ustawione. Notatnik to nic innego jak przebieg pracy, mała opowieść, świadcząca o podróży z Dantem. Projekt wzbudził zainteresowanie czołowych instytucji kultury i nauki, wzmacniając hipotezę o proponowaniu w różnych lokalizacjach, także poza granicami Włoch. Wystawa pozostaje go otwarta na możliwość dowolnych uzupełnień na każdym etapie przedstawienia.