Książki można kupić w sklepie internetowym: kupksiazke.ujk.edu.pl

Katarzyna Ostrowska, Wprowadzenie do analizy składniowej na przykładzie wypowiedzeń reportażowych, 2022, 134 s., format B5, ISBN 978-83-7133-959-2, cena 29,40 zł

Centrum zainteresowań niniejszej monografii stanowi analiza składniowa wypowiedzeń reportażowych. Wypowiedzi zostały wybrane z dziesięciu książek reportażowych wyróżnionych Nagrodą im. Beaty Pawlak w latach 2009-2017. Są to (w porządku chronologicznym): Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu Maxa Cegielskiego (Warszawa 2009), Czwarty pożar Teheranu Marka Kęskrawca (Warszawa 2010), Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji Witolda Szabłowskiego (Wołowiec 2010), Krasnojarsk zero Bartosza Jastrzębskiego i Jędrzeja Morawieckiego (Warszawa 2012), Abchazja Wojciecha Góreckiego (Wołowiec 2013), Dom nad rzeką Loes Mateusza Janiszewskiego (Wołowiec 2014), Dryland Konrada Piskały (Warszawa 2014), Wielki przypływ Jarosława Mikołajewskiego (Warszawa 2015), Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan Dariusza Rosiaka (Wołowiec 2015), Dybuk. Opowieść o nieważności świata Krzysztofa Kopczyńskiego i Anny Sajewicz (Warszawa 2017). Niniejsza publikacja stanowi oryginalną propozycję dla wielu różnych grup odbiorców – badaczy języka i stylu reportażowego (językoznawców), zawodowych praktyków (reportażystów, publicystów), uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych, cudzoziemców uczących się języka polskiego jako obcego na poziomach B2 i C1, studentów filologii polskiej, dziennikarstwa i komunikacji społecznej, nauczycieli i lektorów języka polskiego. Wynika to z kilku względów.

Po pierwsze, monografia ta stanowi zbiór analiz składniowych, który nie zawiera przykładów zaczerpniętych z innych podręczników czy dużo starszych tekstów. Prezentowane wypowiedzenia nie są preparowane ani adaptowane, ale oryginalne, wyekscerpowane z najnowszych polskich reportaży książkowych.

Po drugie, zaznajamia z praktyką prowadzenia badań naukowych młodych badaczy (studentów i doktorantów), którzy rozpoczynają składniowo-stylistyczne badania różnego typu tekstów.

Po trzecie, uwzględnia perspektywę glottodydaktyczną. Wybrane exempla wypowiedzeń reportażowych mają różny poziom trudności, który wzrasta z każdym kolejnym przykładem autorstwa danego reportażysty. Nie powinny one stanowić problemu dla osób posługujących się polszczyzną na poziomie B2 czy C1.

Po czwarte, pozycja ta obok przykładów zawiera rozwiązania, można więc ją traktować jako zbiór zadań do analizy składniowej dla uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych, jak również nauczycieli.

Agnieszka Rosińska-Mamej, Przepraszam, ma pan może długopis? Prośba we współczesnej polszczyźnie. Cz. 2 Jak proszą osoby star(sz)e i młod(sz)e, 2021, 356 s., format B5, 978-83-7133-953-0, cena 63,00 zł

Książka stanowi uzupełnienie wydanej  w 2019 roku publikacji Przepraszam, ma pan może długopis? Prośba we współczesnej polszczyźnie. Cz. 1 Prośba jako makroakt mowy. Obie części książki dotyczą prośby, która postrzegana jest w nich jako gatunek mowy realizowany w praktyce komunikacyjnej współczesnych Polaków w postaci – mniej lub bardziej rozbudowanych – makroaktów mowy. Monografia z 2019 r. zawiera szczegółową charakterystykę (semantyczną, formalnojęzykową i pragmatyczną) mikroaktów mowy używanych w obrębie makroaktów próśb, między innymi uzasadnień prośby, przeproszeń, aktów skupiających uwagę na komunikacie czy pytań o możliwość spełnienia prośby.

Głównym celem drugiej części monografii jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wiek nadawcy wpływa na sposób formułowania prośby (na kształt makroaktu prośby). Szczegółowe cele badawcze wskazane przez autorkę to przede wszystkim ustalenie, czy makroakty próśb tworzone przez seniorów, czyli osoby, które wkroczyły w okres „późnej dorosłości”,  różnią się od makroaktów próśb stosowanych przez młodzież (adolescentów), na czym polegają ewentualne różnice, czy makroakty tworzone przez te dwa – w pewnym sensie – „skrajne” pokolenia mają specyficzne cechy, jakie czynniki mogą decydować o wykształceniu się tych specyficznych właściwości. Aby zrealizować wyznaczone cele, autorka przeprowadza analizę porównawczą makroaktów próśb sformułowanych przez wymienione pokolenia. Prośby te zestawia również  z ogólnym modelem makroaktu prośby (opisanym w 1 części monografii) oraz z makroaktami ilustrującymi mowę pokolenia średniego (osób w średnim wieku), którego język traktuje się jako normę, język standardowy.

Według autorki „wiek” to złożona kategoria biologiczno-społeczno-kulturowa. To powoduje, że opis wniosków płynących z przeprowadzonych analiz językowych autorka poprzedza refleksjami na temat usytuowania seniorów i adolescentów w  hierarchii społecznej, obrazu społecznego, kulturowego i językowego obu pokoleń, postaw społecznych wobec tych grup wiekowych, a także relacji międzygeneracyjnych. Rozdziały poświęcone prośbom ilustrującym mowę pokolenia seniorów i pokolenia młodzieży zawierają również krótką charakterystykę tych dwóch etapów ontogenezy (wymiar biologiczny, poznawczy, psychospołeczny) oraz informacje na temat cech mowy osób starszych i adolescentów.

Publikacja zainteresuje osoby zajmujące się pragmatycznymi aspektami komunikacji, grzecznością językową, stylistyką, biolektami, w tym gerontolektem i młodomową. Skierowana jest między innymi do językoznawców, logopedów, nauczycieli polonistów, a także studentów kierunków humanistycznych i społecznych czy opiekunów osób starszych. Przedstawione w niej wnioski mogą być wykorzystane również w kształceniu interdyscyplinarnym i w badaniach międzykulturowych.

Jarosław Wenancjusz Przybytniowski, Konkurencyjność rynku dobrowolnych ubezpieczeń majątkowych jednostkowych w aspekcie doskonalenia jakości usług. Ujęcie teoretyczne i praktyczne, 2022, 336 s., format B5, ISBN 978-83-7133-961-5, cena 58,80 zł

Bezpośrednim uzasadnieniem wyboru problematyki do publikacji była postępująca integracja polskich zakładów ubezpieczeń majątkowych, a co za tym idzie, zmiany w procesie doskonalenia jakości obsługi klienta mające wpływ na otoczenie wewnętrzne i zewnętrzne. Jednym z głównych przejawów tych zmian, a jednocześnie integracji zakładów ubezpieczeń majątkowych, jest wzrost natężenia rywalizacji pomiędzy konkurującymi ubezpieczycielami polskimi i zagranicznymi, zarówno na rynkach zagranicznych, jak i na rynku polskim. W tym aspekcie zagadnienie pomiaru doskonalenia jakości usług na rynku ubezpieczeń majątkowych nabiera istotnego znaczenia.

Monografia jest kontynuacją prowadzonych oryginalnych, wielowątkowych badań literaturowych w zakresie definicyjnych i koncepcyjnych zagadnień związanych z pojęciem doskonałości usług, a w konsekwencji jest opracowaniem modelu doskonalenia jakości usług w biznesie wraz z jego opisem. Ponadto autor wprowadza nowe spojrzenie na definicję doskonalenia jakości usług w biznesie, jak też przedstawia opracowane narzędzie badawcze służące do pomiaru, analizy i oceny tego procesu. Zaproponowany w niniejszej pracy autorski operacyjny model doskonalenia jakości usługi dobrowolnego ubezpieczenia majątkowego jednostkowego grup: 3, 8 i 9 wraz ze wskaźnikiem jakości obsługi klienta opiera się na założeniu, iż każde działanie nabywcy na rynku ubezpieczeń jest pod silnym wpływem jego potrzeb, oczekiwań oraz postaw. Z uwagi na charakter podejmowanych przez autora rozważań problematyka potrzeb, oczekiwań oraz postaw jako czynników determinujących zachowania klienta na rynku badanych usług będzie potraktowana szerzej.

Małgorzata Przeniosło, Marek Przeniosło, Słownik biograficzny profesorów uniwersytetów Drugiej Rzeczypospolitej. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, 2022, 812 s., format B5, ISBN 978-83-7133-960-8, cena 161,70 zł

Słownik biograficzny profesorów uniwersytetów Drugiej Rzeczypospolitej. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie jest efektem realizacji grantu Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Na całość publikacji składa się sześć części, każda z nich dotyczy jednego z sześciu uniwersytetów, które funkcjonowały w Polsce w okresie międzywojennym. Były to: Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Poznański i Katolicki Uniwersytet Lubelski. Pięć pierwszych uniwersytetów było uczelniami państwowymi, szósty funkcjonował jako placówka prywatna. W większości były to uniwersytety o dużych tradycjach, najstarszy z nich, UJ, powstał w 1364 r. W przypadku uczelni lwowskiej za datę jej powstania uważa się rok 1661.

W każdej części Słownika znalazły się biogramy profesorów, którzy na danej uczelni kierowali katedrami. Wiązało się to z ich równoczesną nominacją na profesora nadzwyczajnego lub zwyczajnego. Łącznie w publikacji zamieszczono 953 biogramy, w części dotyczącej UJK są to 172 biogramy. W każdej części Słownika znajduje się obszerny wstęp. Zadaniem wstępu jest wyjaśnienie zasad, na jakich zostały skonstruowane biogramy, także wprowadzenie czytelnika w skomplikowaną materię funkcjonowania międzywojennych uniwersytetów i miejsca w nich kierujących katedrami profesorów. Ostatnia z części wstępu zawiera analizę danych zaczerpniętych z biogramów znajdujących się w danym tomie, co ma pokazać możliwości, jakie daje Słownik w dalszych badaniach nad kadrą akademicką. Ten fragment ma także pozwolić czytelnikowi na spojrzenie na pojedynczych profesorów jako na część większej zbiorowości.

Słownik zawiera szczegółowe (wcześniej często zupełnie nieznane) informacje życiorysowe. Dotyczą one głównie drogi naukowej i zawodowej profesorów, w biogramach czytelnik znajdzie jednak również liczne informacje odnoszące się do innych obszarów życia, w tym rodziny bohaterów publikacji. W nagłówku każdego biogramu umieszczono zapis informujący o katedrze kierowanej przez danego profesora, także o nazwie wydziału, w ramach którego katedra funkcjonowała. Biogramy we wszystkich częściach Słownika opierają się na identycznym schemacie. Składa się on z 16 punktów, w każdym z nich został podjęty oddzielny wątek z życiorysu profesorów. Bezpośrednio pod każdym biogramem znajduje się informacja o źródłach i literaturze przedmiotu dotyczących danej osoby. Umieszczono tu tylko wybrane najważniejsze wykorzystane pozycje. Zdecydowana większość biogramów powstała na bazie źródeł archiwalnych, stąd ich zdecydowana przewaga w wykazach. Autorzy w szerokim zakresie korzystali zarówno z archiwów krajowych (szczególnie Archiwum Głównego Akt Dawnych, Archiwum Akt Nowych, Centralnego Archiwum Wojskowego, archiwów uczelni funkcjonujących w okresie międzywojennych, archiwów uczelni powstałych po II wojnie światowej, Archiwum Polskiej Akademii Nauk), jak i z archiwów zagranicznych (szczególnie ukraińskich, litewskich, austriackich, niemieckich i włoskich).