Kwartalnik Polonistyczny. Konteksty Kulturowe, 2008, nr 2 (numer monograficzny: Stanisław Wyspiański - artysta wszechstronny), Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce 2008.
"Niełatwo jest żyć po śmierci. Czasem trzeba na to stracić całe życie" - ten aforyzm Stanisława Jerzego Leca odnieść można do wszystkich wielkich artystów, którzy żyją po śmierci dzięki swym dziełom, rekonstruowanym od nowa w świadomości kolejnych odbiorców. Dzieła te są jak Lukrecjuszowskie vitae lampadae traditae - pochodnie ciągle żywej tradycji, przekazywane z pokolenia na pokolenie, które jak ogniwa jednego łańcucha świadczą o kulturowej tożsamości i dają poczucie zakorzenienia, współtworzą narodową świadomość i budują zbiorową pamięć, czynią przeszłość istotnym elementem teraĽniejszości.
Z pewnością taką żywotność zachowały do dziś dzieła Stanisława Wyspiańskiego - sztukmistrza o iście renesansowej osobowości. Choć upłynęło już przeszło sto lat od jego śmierci, jest ciągle intrygującym artystą słowa i obrazu. Jego utwory literackie wciąż fascynują licznych badaczy, prowokują do nowych odczytań i nowych interpretacji; dzieła plastyczne nadal przyciągają uwagę widzów i historyków sztuki; niezwykłe koleje losu dramaturga zmuszają do namysłu zapalonych biografistów, słowem: Wyspiański żyje po śmierci.
¦wiadczy o tym także prezentowany Czytelnikom drugi (monograficzny) numer "Kwartalnika Polonistycznego", mieszczący szkice i rozprawy współczesnych badaczy, sięgających do niezwykle różnorodnej twórczości autora Wyzwolenia po to, by podjąć na nowo jego wątki myślowe, przyjrzeć się z dzisiejszej perspektywy popularnym dawniej motywom, problemom i obrazom, nadać im aktualny sens, bądĽ wydobyć zagadnienia do tej pory rzadko omawiane. /Grażyna Legutko/
zob: Kwartalnik Polonistyczny